چرخ خياطي

روش سادريك

سه شنبه ۰۴ اردیبهشت ۰۳

چرخ خياطي

 

با اين حال ورود چرخ خياطي به ايران كه سرعت و كيفيت كار خياطي را چندبرابر مي‌كرد تا زمان مظفرالدين شاه و سفر او به فرنگ صورت نگرفت؛ حتي پس از آنكه شاه اين اختراع فرنگي را به همراه يك خياط قفقازي به تهران آورد تا لباس درباريان توسط آن دوخته شود هم مردم با اين باور كه پارچه با چرخ خياطي جويده مي شود و دوام آن كم مي‌شود، چندان اقبالي به آن نشان نمي دادند اما سهولت و سرعت باعث شد چرخ خياطي جاي خود را در زندگي ايراني باز كند تا آنجا كه به يكي از وسايل منزل و اقلام جهيزيه دختران دم بخت تبديل شد.

 

تهراني ها در ابتدا نسبت به اين ابزار فرنگي روي خوش نشان ندادند چرا كه بر اين باور بودند اين وسيله ساخت فرنگستان است و دوختن لباس با آن جايز نيست و پارچه نجس مي شود و اينكه دندانه هاي چرخ خياطي باعث جويده و بي دوام شدن پارچه مي شود.


با همه اين تفاصيل چرخ خياطي هاي گلدفينگر كه عوام به آن گل فينگل مي گفتند در يك مغازه عتيقه فروشي شخصي ارمني تبار در انتهاي خيابان لاله زار به معرض فروش گذاشته شد كه در كمتر از شش ماه، توسط خياطان خريداري شد. گلدفينگر براي جلب مشتري، نيز فروشگاهي در بازارمرغي و بخشي از بازار بزازها با معلماني كه به تدريس خياطي با چرخ مي پرداختند داير كرد. مشتريان اين فروشگاه كه در ابتدا بايد آموزش مي ديدند شامل دو دسته بودند.


نخست مشترياني كه باهوش بوده و به راحتي كار با چرخ را ياد مي گرفتند و مشتاقانه چرخ خياطي را مي خريدند و عده اي نيز افراد بي استعداد و بي حوصله اي بودند كه نيمه كاره آموزش را رها مي كردند و سراغ همان نخ و سوزن مي رفتند. بعد از گذشت چند سال، به تدريج چرخ خياطي توانست در ميان وسايل منزل جاي خود را پيدا كند و زن ها به دليل خودنمايي و چشم و هم چشمي از عمده ترين خريداران اين وسيله بودند كه كنار اتاق مهمانخانه چرخ را روي ميزي قرار مي دادند و رويش را با روچرخي مي پوشاندند و به ديگران فخر مي فروختند.


بعد از مدتي نيز از وسايل پر اسم و آوازه جهاز دختران شد تا آنجا كه براي فرستادن جهيزيه به خانه شوهر، چرخ خياطي در طبقه دوم و پشت سر آينه و چراغ قرار مي گرفت. دسته دوم خريداران اين ابزار فرنگي، مردان خياط بودند. اما در اوايل كارشان مشتريان براي لباس هاي دوخته شده با چرخ، نسبت به لباس هايي كه با نخ و سوزن دوخته مي شد مزد كمتري مي پرداختند چرا كه اعتقادشان بر اين بود كه دوختن لباس با چرخ نصف روز تمام مي شود و در نتيجه خياط بايد پول كمتري دريافت كند.

تا كنون نظري ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در مونوبلاگ ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.